Christopher Hitchens um 'fine-tuning' argumentið: Er Gud vísindaliga logiskur?

Áhugavert úttalisi frá Christopher Hitchens. Tað sum typisk kristin og teistar kalla 'the fine-tuning argument', hugtakið at alheimstilveran er skipa til at uppihalda lív, hevur lagt upp til stórt kjak millum teistar og ateistar. Fine-tuning er jú ein ábending um, ella leggur í hvussu er upp til vitugt skap. Tað er tí  av týdningi fyri ateistar at slík ábending verður afturvíst, ella skúgva til síðis. Men Hitchens er, í hesum prátinum, í mótsetning til nógvar av sínum ándsfelagum, ikki so avgjørdur:

"At some point, certainly, we are all asked which is the best argument you come up against from the other side. I think everyone of us picks the 'fine tuning' as the most intriguing. The fine-tuning that one degree, well one degree, hair of nothing, that even though it doesn't prove a design, doesn't prove a designer, could all have happened without...you have to spend time thinking about it, working on it, it's not trivial"

Hitchens hevur í hvussu er upplýst okkum um, at 'fine tuning', er ikki nakað sum hugsandi ateistar kunnu rokna sum trivielt.

Hetta er tó ikki nakað nýtt, fysikarir hava altíð verið vitandi um hesa skipan. Tað var millum annað ateisturin og fysikarin Steven Weinberg sum pástóð, at fyrsta sekundi av alheiminum mátti verið ómetaliga væl skipa (Steven Weinberg, The First Three Minutes, s. 142). Spurningurin uppstendur sjálvandi, hví og hvussu slík skipan so brádliga kundi uppstanda antin úr zero-existence ella einum reint kaotiskum singularity?

Tað vóru eisini spurningar av hesum slag, sum fingu Fred Hoyle at skriva:

Would you not say to yourself, "Some super-calculating intellect must have designed the properties of the carbon atom, otherwise the chance of my finding such an atom through the blind forces of nature would be utterly minuscule. A common sense interpretation of the facts suggests that a superintellect has monkeyed with physics, as well as with chemistry and biology, and that there are no blind forces worth speaking about in nature. The numbers one calculates from the facts seem to me so overwhelming as to put this conclusion almost beyond question."

Hetta byrjar tí at gerast áhugavert. Richard Dawkins viðgongur at vit møguliga kunnu finna 'evidence' fyri 'design' í lívfrøðini. Lawrance Krauss heldur at ein deistiskur Gud er møguligur og kanska verður neyðugur fyri framtíðar gransking innan evnafrøðið og Hitchens heldur at 'The fine-tuning' argumentið ikki er trivielt. 

Okkurt sigur mær at trúgvin á Gud slett ikki er so vísindaliga ólogisk!

Møguliga elstu kristnu innskriftirnar higartil

Ótrúðliga áhugavert! Í býnum Smyrna har kristni leiðarin Polykarp leiddi til einafer ár 150-55, tá hann leið pínslaváttadeyðan, hava fornfrøðingar, funni møguliga tær elstu kristnu innskriftinar higartil. Talan er um tekstir, harav onkur møguliga stavar frá tíðini áðrenn ár 125.

Tann eina innskriftin inniheldur tildømis orðini 'Harrin' og 'trúgv' og ein onnur: 'Tann sum hevur givið Andan'.

Persónliga haldi eg tað mest áhugaverda verða innskriftina sum møguliga er partur av navninum á Polykarp sjálvum:

In my previous posting I briefly described Roger Bagnall’s new book, Everyday Writing in the Graeco-Roman East, and I mentioned his lead chapter on a body of graffiti from ancient Smyrna. Among the items he discusses in this chapter, I was particularly (predictably!) intrigued with one that Bagnall confidently claims must be Christian (pp. 22-23).  Here are the basic data:

• The graffiti in question are on plastered surfaces in the basement of a city structure, and there are multiple layers of plaster laid on across time.
• One graffito includes a date, which Bagnall correlates to 125/126 CE.
• The layer of plaster beneath the layer on which this dated graffito is written is partially exposed, and on this exposed plaster is “a most remarkable graffito, incised into the plaster rather than written with ink or charcoal.”   This graffito reads:

ισοψηφα

κυριος  ω

πιστις  ω

• The first word, ισοψηφα, means “of equal value/number”, indicating that the graffito is an example of “isopsephy”, the ancient practice of comparing words of equal numerical value (by adding up the value of their letters).  The letters of each of the two words, κυριος (“Lord”) and πιστις (“faith”), = 800, which is expressed by the omega after each one (the omega = 800).
• The distinguishing centrality of these two Greek words in early Christian vocabulary (as well as the interest in 8 and multiples of 8) combine to prompt Bagnall’s judgment that the graffito “can only indicate a Christian character” (22).
• As this graffito is on a layer of plaster just beneath the layer with the dated graffito, it must be dated earlier than 125 CE, perhaps some years earlier.  This would make this certainly the earliest identifiable Christian graffito, and perhaps also likely the earliest artifact of Christian writing.

Perhaps because Bagnall doesn’t have a TV production company behind him, we haven’t seen this item in the daily news.  But, while we wait to see what scholars make of the Talpiot tombs, and whether in fact we have a fragment of a 1st-century copy of the Gospel of Mark, here we have a published artifact that has strong claims for anyone interested in the origins of Christianity.

Bagnall also notes a few other graffiti from Smyrna that he judges “possible references to Christianity” (23).  These include a fragmentary graffito that can be restored as “the one who has given the spirit”.  Another partially-preserved graffito “even more tantalizingly” has the letters ΚΑΡΠΟΣ, which Bagnall wonders might have been the name of Polycarp (Greek:  Πολυκαρπος), a leader in the church in Smyrna in the period of the graffito.

http://larryhurtado.wordpress.com/2012/04/02/the-earliest-christian-graffito/

Er Gud møguliga til? Lawrence Krauss, gudloysingar og deisma.

Áhugaverda kjakið millum kristna søgugranskaran og heimspekingin William Lane Craig og fysikarin Lawrence Krauss í 2011, viðgjørdi møguleikan fyri Guds eksistensi, serstakliga í ljósinum av uppruna alheimins. Kjakið má síggjast, og tað er ein rúgva av punktum ein kundi tikið fram her á einum innleggi. 

Tað sum eg tó serstakliga bíti merki í, tá eg hoyri Krauss og aðrar ateistar, er at hesir í veruleikanum, slett ikki skilja hugtakið Gud. Hesir tykjast áhaldandi eins gudleysu tilhengarnir av látturligu og mótsigandi satiru religiónini av spagetti ódjórðinum, at ímynda sær hendan Gud sum eina veru í er 'contingent' (bundin). Tað vil siga Gud, sum eina ómetaliga stóra veru í óansæð sín førleika at umfevna alheimin, kortini er alt ov alheimslig og nátturlig.

Hesir fata onkursvegna slett ikki, at teistar sipa til eitt ævigt vit, sum upphevjar seg yvir allan eksistens, tíð, rúmd, orku og evnið. Nakað sum slett ikki er bundi at okkara universi og slett ikki bundið at nøkrum fyri at verða til. Gud er sum vit siga neyðugur í sær sjálvum og uppiheldur sær sjálvum. Gud er tí ikki ein vera, tí ein vera er bundin og hoyrir eksistensinum til og Gud er omanfyri eksistens. Við øðrum orðum, Gud eksisterar ikki eins alheimurin ger og vit gera, GUD ER. 

Í kjakinum tyktist hetta verða ein støðug fallacy. 

Men so uppstendur eitt brádligt síðuspring frá Lawrence Krauss. Hesin maðurin tykist, eina løtu hava vavt seg runt og burtur forklára Gudin við einum ævigum multiversi, til alheims uppstandilsi úr absolut ongum, m.a. og fer síðani brádliga at vísa sín positiva hugburð til deismu. 

Fyri tey sum ikki hava innlit inn í hesi fyribrigdini, so er munurin millum teismu og deismu tann, at Gudurin innan teismu skapir alheimin og er virkin í tíð og rúmd, meðan Gudurin í deismu er meiri fráverandi og ikki opinberar seg eins og í teismuni. Við øðrum orðum kann alheimurin í tí deistisku heimsmyndini, fyri summi tykjast líka meiningsleysur, fyri okkum fysisku agentar á jarðarklótuni, sum hann vildi verið í tí ateistisku heimsmyndini. 

Krauss sigur:  

"I don’t think deism, the possible existence of a divine intelligence is not an impossible postulate, and I wan’t argue against it, the universe is an amazing place; the question is, is there evidence…I think the possible existence of a divine intelligence is perfectly plausible and would address some of the perplexing issues associated with the beginning of the universe, it may ultimately, we may find that it is required…but the relationship between that and the specific God…not all can be right..."

Eftirsum kjakið fyrst og fremst snúði seg um hugtakið Gud (frárokna støðutakan til nakra absolutta religión, tó um vit útilukka dømið hjá Craig upp uppreisn Jesusar), so kunnu vit av røttum siga, at Krauss roknar hugtakið 'Gud', enntá í kristnum høpið sum eina rættuliga logiska forkláring uppá eksistensin.

Tað tykist sum Krauss onkursvegna dømir hugtakið Gud, út frá einum teistiskum sjónarmiðið, men kortini sær Gud væl møguligan og logiskan út frá einum deistiskum sjónarhornið. Men hetta gevur bara onga meining og her vassar maðurin seg út á ómetaliga djúpt farvatn! 
Hví? Tí hugtakið Gud, í teistiskum og deistiskum høpið er eitt og tað sama, tó við tí eina fráviki, um Gud er virkin í tíð og stað, ella ikki. 

Ein kann sjálvandi eins og Krauss pástanda, at tað er munur millum hendan logiska deistiska Gudin, sum møguliga forklárar ekistens og so tann kristna/teistiska Gudin sum eisini virkar í tíð og rúmd. Men hetta vísir bara ikki tí teistiska Gudinum aftur, eftirsum hugtaki er tað sama og tað sum Krauss víðari kemur inn á, bara fevnir um, tað so kallaða næsta stigi í kjakinum. 

Tað sum Krauss hevur framlagt sum ein sannlíkan møguleika og ein møguleika sum í framtíðar vísindaligum høpið kann gerast eitt neyðugt krav, er tí eitt úttalisi um, at teistiski Gudurin upp til uppruna existensins er ein logiskur, sannlíkur møguleikið.

Leinkjan til kjakið:

Eitt samfelag á vandakós: Kristin frátikin rættin at taka prógv

Augusta State University hevur hótt eina unga kristna gentu Jennifer Keeton, við at frátaka rætt hennara at taka prógv, um hon ikki ger broytingar í hennara persónligu trúgv. Hetta viðvíkur hugburði hennara t mótvegis LGBT (ella so ljóðar tað). Avgerðin tykist verða stuðla av skúla og (gitið eg) harvið teimum sekuleru-humanistisku kreftum í har leika, inkludera ávirkan frá LGBT.

Sum um hetta ikki var nóg mikið!

Jennifer verður nú tvinga at móttaka eitt slag av 're-education', kalla tað møguliga indoktrinering við ráðgeving og skrivligum uppgávum, samtalum og royndum, har hon seinni má staðfesta um ávirkanin hevur hjálpt ella ikki. Harnæst verður kravt av Jennifer at hon skal taka lut í einari LGBT skrúðgongu:

She has been ordered to undergo a re-education plan involving “remediation” assignments and “diversity sensitivity training”.

She must report back on how the re-education has influenced her beliefs. If she refuses, she has been told she faces being thrown off her degree course.

She has also been urged to attend a homosexual parade in Augusta.

http://www.christian.org.uk/news/video-us-university-tells-christian-to-change-beliefs/

Tað er sjálvsagt, at Jennifer sum tekur útbúgving innan ráðgeving, ikki fer at ráðgeva samkyndum í teimum spurningum sum har í standast. Hetta er tað sum hevur ørkymla bæði skúla og LGBT tilhengarir.

http://www.huffingtonpost.com/2012/06/27/jennifer-keeton-anti-gay-counseling-student-lawsuit_n_1632374.html

Tó so verður ikki havt á málið, at ráðgeving eisini verður nýtt í kristnum kredsum, har í útbúgvingin hjá Jennifer somuleiðis kann nýtast, og so ert tað sjálvandi ikki nakað krav, at ein samkyndur absolut, skal søkja sær ráð frá kristnum ráðgevarum.

Men tann veruligi vandin sum ivaleyst kann uppstanda av hesum, er at meiri gudleys samfeløg og felagskapir eins og LGBT, kunnu nýta slíkar sakir, at tvinga kristin og aðrar teistar út úr ymiskum postum, arbeiði og útbúgving, ella bara tvinga hesi at fara ímóti teirra egnu persónligu sannførðingum.

Við hesum fellur jú fríða samfelagið.

Líknandi sakir eru at finna, eitt nú har í slíkir hava lagt trýst á kristin ellis og røktarheim. Spurningurin sum tí má uppstanda, er um líknandi ágangur skjótt eisini kann yvirførast á sjúkrasystrar, lærarir, løgreglufólk, etc.

Ágangurin mótvegis Jennifer, er tó greitt tekin uppá at Vesturlendska samfelagið, er við at førka seg móti einari samfelags skipan har ávís hugsan, meining og hugburður er við at gerast eitt brotsverk, tað sum vit kalla 'thought crime' (hugsunnarbrotsverk); eitt stig móti einum samfelagið har tú má hugsa tað sum rákið ella staturin krevur av tær, ella heysta avleiðingarnar.

Avkristnanin av Evropa: bróta vit frá etisku og moralsku rótini?

Van Harvey, sum bæði er gudfrøðingur og skeptikari, skrivar hetta áhugaverda brotið í eini bók hjá ateistiska Prometheus bóka útgevaranum:

‘I do not believe that the historic significance of this professionalization of knowledge of the Bible should be underestimated. Indeed, it constitutes an enormous wrench in the consciousness of Western humanity. Hitherto, the Bible, and especially the New Testament, has provided the fundamental text that has shaped the morality and ethics of Western culture…New Testament scholarship threatens to alienate the Western consciousness from one of its most cherished assumptions’ (Van A. Harvey’s New Testament Scholarship and Christian Belief, 198, in Jesus in History and Myth, ed. R. Joseph Hoffmann and Gerald A. Larue, Prometheus Books, 1986).

Kristindómur uttan uttanumtos

Tað sum eg kalli veruligan Kristindóm, uttan uttanumtos.

TAKE OR LEAVE IT!

Er tað yvirhøvur møguligt at liva eitt áhaldandi dubbult lív sum kristin? Eru katólskir prestar sum misbrúka børn veruliga kristnir? Er tann oftani fortaldi kristni boðskapurin ídag veruliga Kristindómur, ella ein útvatnaður boðskapur, ætlaður pleasa øllum?

Hvat hevur hetta at gera við Trúarverju? Alt!

Tað kemur meiri...

John Lennox Svarar Richard Dawkins

Ótrúliga beinrakið og gott svar uppá fleiri av pástandunum hjá Richard Dawkins.

Ein gud av pasta og kjøttbollum???

Ateistar vilja verða við, at ikkiverandi Gudurin onkursvegna kann samanberast við ikkiverandi gudlíka ódjórið av spagetti og kjøtbollum.

Populera samanberingin, umboðar tó ikki annað enn eyðkenda møsni sum ateistiska Bright rørðslan og Richard Dawkins fóðra teirra tilhengarir við. 

Avbjóðingin tykist ljóða: 'prógva at tín Gud er til og eg skal gevast at trúgva uppá mín':

Ein vildi trúð at hatta eina var rein ateistisk satira, men eg eri farin at ivast. Tað finnast veruliga ateistar sum skemtandi dýrka hetta tingi omanfyri. Tykist sum um hesir fylgja einari innvortis, kanska natúrligari tráðan at tilbiðja og dýrka eitthvørt metafysiskari enn tað køldu materiuna sum teir hálova allar lívsdagar sínar. Tildømis skal hetta roknast sum ein kirkja. Hesir hava enntá fingi til taks halgibøkur og bønarbøkur. Ein tilhengari hevur enntá eftir mikið stríð megna, at bera uppá ein 'spagetti ódjórs' høvuðbúna á passmyndini. Hesir sipa eisini til hetta rákið av einari satiru religión sum Pastafarianism.

 http://en.wikipedia.org/wiki/Flying_Spaghetti_Monster

Hetta skal sjálvandi síggjast sum eitt parody mótvegis trúgv á Gud. Men heilt erligt, hetta eru vaksin fólk, sum eru greið yvir at lív teirra er ómetaliga stutt og at hetta lívið í einum eirindaleysa alheimi er alt teimum er bjóða; okkurt minni fjákut má tí finnast á dagsskránnið enn at oyðsla hesi fáu árini uppá eitt spagetti ódjór.

Men tað sum eg vil koma inn uppá í hesum innlegginum, er spurningurin um samanberingin, myndin av einum spagettu ódjórði yvirhøvur er berandi?
Eitt er at stuttleika sær, men við tí álvara sum hetta verður vundi inn í og haldandi at hesin satiriski boðskapurin skal teppa teistarnar, gera hesir gudloysingar ikki seg sjálvur til gjøldur?

Sjálvandi hvat er ein meiri sannlík forkláring uppá uppruna alheimsins og tilveruna um ein veruliga má verlja: 1) ein ævigur, almáttugur Gud, hevjaður yvir tíð og rúmd, óbundin av og skapari av tíð, rúmd, orku og evnið, 2) ella ein vera av spagetti og kjøttbollum?

Hvar í liggur í veruleikanum samanberingin, ella hvussu skilja hesir samanberingina?

Óansæð, um ábendingar fyri Guds eksistens innan søgu, vísind og uppliving vantaðu í, so vildi ein slíkur Gud óansæð, verið ein væl sannlíkari forkláring uppá sín eksistens, enn ein vera úr mjøl og hakkikjøtið!

Meina ateistar hetta í álvara? Ætla hesir at vit skulu taka hetta í álvara? Ella forvænta hesir, at vit skulu síggja logikkin í satiruni sum í veruleikanum ikki er har? 

Eitt spagetti ódjór er jú samansett av mjøl, vatn og hakkikjøtt; tað er um myndin skal takast í álvara.

Harí liggur jú fyrsti trupuleikin við samanberingin! Samanborna myndin er 'samansett', og Gud er ósamansettur. Her restar jú í logikkinum! 

Harnæst bestendur samansetingin av evnum, avhengi til eina dimensión av tíð, rúmd og stað! Við øðrum orðum hesi: 1) uppstanda og forkomast, 2) eru bundin at undanfarnum orsøkum so sum tilgongdini av sub-atomiskum partiklum, atomum, plantuvøkstri, djóralívið, kjøtt malið í maskinum osv! So slett ikki nøkur haldber samanseting.

Tað er júst tí at spagetti ódjóri er so nátturligt, so tilgjørt, og sjálvt tilfarið so mikið vanligt í okkara gerandisdegið, í okkara handlum og skápum og á borðinum, at pastafarianism ikki egnar seg sum eitt haldgott dømið uppá religiøsa satiru. Hesir ateistar hava so at siga, drigi hesa satiru út frá skeiva útgangsstøðnum. Her uppstendur bara eingin royndar eldur.

Um ateistar ynskja at vit teistar skulu taka teirra argumentatión í álvara, vildi ivaleyst fyrst verið uppá sítt pláss, at hesir ikki drógu sínar samanberingar frá spagetti ódjórum, flúgvandi tekannum og øðrum lutum ella tingum úr okkara produserandi gerandislívið, men onkrum sum møguliga nærkaðist Guds ekistensi, tildømis einum persónliga cosmologiskum singularity, pre-existent lógir, kanska Gudin hjá Spinoza?

Men vælsignaðu ateistar--eitt spagetti ódjór???

http://www.brianauten.com/Apologetics/WLCQA/the-flying-spaghetti-monster--the-evidence-for-god.mp3

Tú = Dálking

Eitt er at vit menniskju, eru apur úr Afrika og eru í familju við makrel og makkar. Eitt er eisini, at vit eru maskinur, stýrdar av eirindaleysum genum, ella bara klumpar av evnið virkandi, grunda av invortis informatión.

Men í eygunum av summum ateistum er endamálið við menniskjanum, tær og mær uppaftur daprari.

Tí har er einki endamál, tvørtur ímóti!

At hugsa sær, at tú ert dálking, kosmologisk dálking, avlopi av einum alheimið av orku!

Í fullum høpið, er fýra ára gamla jødiska gentan, Rakul, sum foreldraleys, svong, pínd, bangin og vónleys júst er ankomin til deyðs fangatippi Auswitch, ikki annað enn ein klumpur av evnið sum í næstu løtu fer uppliva sína seinastu kemisku reaktión.

Men hugsa tær at Rakul, í sonnum kosmologiskum týdningi, óansæð, um hon er eitt livandi menniskja, ikki er annað enn dálking.  

Tað eigur ikki at undra okkum, at tað enntá finnast ateistar, sum øtast við tankan um at samfelag okkara kann koma uppliva óhugnaliga paradigmuskiftið, sum ei longur loyvir sær síggja menniskja sum nakað serstakt, endamálsríkt ella skapt í mynd Guds.

Tað visti eg heldur ikki!

Tað visti eg heldur ikki!

Gudurin sum ER til!

Gud er aftur í fokus. Í mótsetning til tann boðskapin sum aktivir gudloysingar propagera her á Føroya landi og runt klótina og sum nógvir føroyingar eisini svølgja rátt, so er Gudurin, ella hugtakið Gud á ongan hátt, ein avoldað, mytologisk pátrúgv.

Spádómurin hjá Friedrich Nietzsche um deyða Guds, at dagar teismunnar og Kristindómsins vóru taldir í Evropa, gjørdist brádliga ein brotin dreymur, tá Gudurin brádliga tyktist reisa seg aftur. Tað er ivaleyst í hesum høpinum, at ‘The Times’ fyri árum síðani legði dent á setningin ‘modernizing God’. Somuleiðis Richard Dawkins í propaganda dokumentar filminum ‘Root of all Evil’ tyktist sjokeraður yvir at trúgv, áhugin fyri tí andaliga og religión í Evropa er ein dimensión sum er rakna við aftur seinastu árini. Hetta sum ex-ateisturin Alister McGrath í bók síni: ‘The Twilight of Atheism: The Rise and Fall of Disbelief in the Modern world’, eisini greiðir frá.

Í sínum ungu døgum, luttók McGrath sjálvur sum ein aktivur gudloysingur í ateistiska rákinum í 70unum. Hetta var tíðin tá hann sjálvur, Richard Dawkins og flest onnur væntaðu religión at verða burturbeinda við endan á árhundraskiftinum. Teir kallaðu hetta rák ‘Tann stóra umafturlæran’, har í endamálið var, at føra samfelagði aftur til nullpunkti og hareftir byrja av nýggjum, uttan Gud, heilagar skriftir og religión.

McGrath fortelur at henda rørðsla brádliga brotnaði. Sjálvur valdi hann saman við øðrum, við endan á 70unum, at gerast kristin, onnur gjørdust teistar og onnur gjørdust ómetaliga opin fyri Gudinum.

Her sindraðist so spádómur Nietzsches og sjálvandi menn sum Richard Dawkins óansæð teirra propaganda polemik vóru og standa í dag púra fyri ongum.

Kanska ein av orsøkunum til at Gudurin aftur gjørdist modernaður í modernaða huga okkara, er tí at áhugin hevur gjørt um seg, eisini í tí akademiska heiminum. Við øðrum orðum, akademikarin innan vísindini og heimspekingini hevur havt ilt við, at lagt hugtakið ‘Gud’ tilsíðis. Tó at mangir av hesum kanska orða seg um Gudin sum ómodernaðan og mytologiskan, so opinberar hesin útvortis hugburður, lítið um teir tankar sum hesir innast inni mugu bera uppá. Sum eisini vælkendi fysikarin Fred Hoyle tordi at luta: “…sjálvt um flest vísindafólk vraka religión, valdar hetta tonkum teirra meiri enn hjá prestunum”.

   

Ateisturin Quentin Smith skrivar í hesum sambandið: ”God is not dead in academia; he returned to life in the 1960s and is now alive and well in his last academic stronghold, philosophy departments (Quentin Smith: the Metaphilosophy of naturalism, Philo 4.no 2).

Ein av høvuðs orsøkunum til hetta skifti vóru, ivaleyst tær uppdagingar sum indikeraðu at alheimur okkara hevði ein uppruna. Ateistar gjørdu sær undan hesum galt av, at alheimurin av nátturu var statiskur, ævigur og uttan uppruna. Men hetta nýggja paradigmuskiftið hevði við sær, at alheimurin nú hevði eina upprunaliga byrjan og hetta broytti alt.

Reaktiónirnar vóru ymiskar, tað vóru summir gudloysingar sum av hesum fóru á glið, tildømis ex-ateisturin Antony Flew. Í bók síni ‘There is A God’ skrivar hann:

When I first met the big-bang theory as an atheist, it seemed to me the theory made a big difference because it suggested that the universe had a beginning and that the first sentence in Genesis (“In the beginning, God created the heavens and the earth”) was related to an event in the universe. As long as the universe could be comfortably thought to be not only without end but also without beginning, it remained easy to see its existence (and its most fundamental features) as brutes facts…But the big-bang theory changed all that…This radically altered the situation…Modern cosmologists seemed just as disturbed as atheists about the potential theological implications of their work. Consequently they devised influential escape routes…136-7.

Flew leggur somuleiðis áherðslu á, at ateistar í hesari gransking slett ikki hava fylgt við vísindaligu tilgongdini, men hava ligið aftanfyri:

“Now most of my above discussions were carried on independent of developments in modern cosmology. In fact, my two main antitheological books were both written long before either the development of the big-bang cosmology or the introduction of the fine-tuning argument from physical constants. But since the early 1980s, I had begun to reconsider. I confessed at that point that atheists have to be embarrassed by the contemporary cosmological consensus…” (134-5).

Flew er dømi uppá teir ateistar, eins og McGrath, sum tordu at broyta meining. Men Flew sipar eisini til tað meiri negativu reaktiónina, tí ‘Big bang ástøði’ hevði ávirkan ikki bara á ateistar, men vísindafólk sum heild. Gud gjørdist nú knappuliga relevantur, eisini í vísindaligum høpið, sum eisini Hoyle gav okkum eina ábending av. Hetta førdi sjálvsagt til ómetaliga negativa reaktión, sum eisini Stephen Hawking skrivar:

Nógvir fysikarir gjørdust illir. Men religiøsir leiðarir, sum trúðu á skapan frøddust, tí her var vísindaligt prógv (The universe in a nutshell, p. 41).

Quentin Smith vísir somuleiðis á, at fyri gudloysingar sum heild, hevur hetta verið ov nógv av einum munnbita, og at tøgn teirra millum hevur valda, viðvíkjandi uppruna alheimsins:

“…millum ateistar hevur tað verið ein vemmlig tøgn og aftursvarið veikt og ósjónligt” (Quentin Smith, A Big Bang Cosmological Argument For God’s Nonexistence, 1992).

Tíðskil kunnu vit innan modernaða vísindaheimin bólka reaktiónina upp í tey 1) hvørs skepsis mátti boyggja seg fyri veruleikanum, 2) tey sum full í fátt og gjørdust ill, 3) tey sum hava valt at tiga.

Ein fjórði bólkur fevnir um tey, sum uttan endiliga at gerast kristin ella teistar valdu at vera opin fyri at Gudurin møguliga er til. Her kunnu vit sipa til Robert Jastrow, ein leiðandi NASA vísindamaður, bæði fysikari og kosmologur og fyrrverandi leiðari og stovnari av NASA Goodard Institute for Space studies. Í bókini ‘Until the Sun dies’ skrivar Jastrow:

‘Was it “Thine  all powerful hand that creates the world out of formless matter”? And this last question, more interesting than any other can never be answered; we can never tell whether the hand of God was at work in the moment of creation…(16). The universe, and everything that has happened in it since the beginning of time, are a grand effect without a known cause (17). An effect without a cause? That is not the world of science; it is a world of witchcraft, of wild events and the whims of demons, a medieval world that science has tried to banish. As scientists, what are we to make of this picture? I do not know…(17).

Now we see how the astronomical evidence leads to a biblical view of the origin of the world. All the details differ, but the essential element in the astronomical and biblical accounts of Genesis is the same; the chain of events leading to man commenced suddenly and sharply, at a definite moment in time, a flash of light and energy’ (21).

http://kristindomur-svarar.blogspot.dk/2011/12/nasa-serfringurin-robert-jastrow-um.html

Bíbilski Gudurin

Hugtakið Gud, ein Gud sum er til og sum skapti alheimin og møguliga fleiri alheimar, er tí slett ikki ómoderna myta. Nógvir serfrøðingar halda at hugtakið Gud er samanberandi við vísindina um uppruna alheims og møguliga er tann logiska forkláringin uppá tilveruna.

Men hartil eru vit ikki inni á bíbilskari grund enn. Eftirfylgjandi spurningurin er, samsvarar Gudurin í Bíbliuni við nýmótans hugsan og hugtøk?